Kuchnia piwowarki Agi

Wszyscy wytaczają dynie, nawet gdzieś jakieś pumpkin ale warzą. I ciekawe co Osia z tej dyni zrobi?

A ja nie! U mnie wiosennie. W moim ogródku drugi rzut rzodkiewek – pięknych, soczystych, czerwonych. Są jeszcze lepsze niż te wiosenne.

Trwają przygotowania do drugiego numeru Bieszczadnika, więc i Piwowarka Aga w bieszczadzkiej kuchni "siedzi". W ramach rozgrzewki proponuję hudel z Lutowisk. Przepis pochodzi z książki "Kuchnia Bieszczadu, czyli to co jedli i pili Łemkowie i Bojkowie ponad 100 lat temu" (Krzysztof Antoniszak, wydawnictwo "Ruthenus").

W lutowiskach hudel w modzie
wie to Bojko na zachodzie
(przyp. oryginalna pisownia, żeby nie było, że Lutowiska małą literą napisałam...)

Składniki:

• 3/4 kg ziemniaków,
• po dwie łyżki siekanego kopru i szczypiorku,
• 1 łyżka siekanej zielonej pietruszki,
• 6-8 rzodkiewek,
• 1 łyżeczka octu,
• 1 łyżeczka soli.

Ziemniaki ugotowałam w mundurkach (w oryginalnym przepisie gotuje się obrane) i pokroiłam w kostkę. Wymieszałam z koperkiem i szczypiorkiem, wymieszałam, skropiłam octem i przyprawiłam solą. Rzodkiewkę pokroiłam w plastry i obłożyłam nią ziemniaki. Wszystko posypałam zieloną pietruszką.

Autor przepisu poleca podawać hudel ze śmietaną lub kwaśnym mlekiem. To fakt, ta sałatka wymaga czegoś do popicia. Ja wybrnęłam z tego w ten sposób – w osobnej miseczce podałam gęsty jogurt naturalny, żeby sobie trochę rozrzedzać ziemniaczki ;)

Do popicia hudela z Lutowisk (a może hudla, jak pudel-pudla) proponuję dobre piwo. Najbardziej pasowałoby tutaj piwo w stylu schwarzbier, munich dunkel czy bohemian dunkel, czyli coś niezbyt mocnego pod względem alkoholu i pełni smakowej, ale z dodatkiem nut kwaskowatych i karmelowych. Tych gatunków nie znalazłam w swojej piwniczce, ale za to wybrałam piwo w stylu brown porter (11 Blg) od piwowara prusaka. Piwo dość wiekowe, bo ponad roczne. Niezrażona wyglądem etykiety, postanowiłam spróbować.

Piwo z radością wyszło na świat, ukazując swój piękny ciemnobrązowy kolor z rubinowymi refleksami. Do tego wyrosła wysoka, jasnożółta piana, bardzo trwała i sztywna, która ładnie oblepiała szkło.

W smaku piwo było słodowe na początku, ale z mocną goryczkową końcówką. Do tego mocne nagazowanie i niezbyt wysoka pełnia, sprawiły, że było bardzo pijalne i dobrze pasowało do bieszczadzkiej, ziemniaczano-rzodkiewkowej sałatki.

Ale jak nie macie piwa, to z hudel z kwaśnym mlekiem też będzie bajer. Smacznego!