Kuchnia piwowarki Agi

Mikołajkowy 6 grudnia już za nami. Dla piwowarów domowych, birofilów i innych piwnie zakręconych to dzień szczególny. Nie, nie tylko dlatego, że szukają pod poduszką lub w skarpecie prezentów typu: fermentory, kapslownice, taborety gazowe, kolekcjonerskie okazy kapsli, butelek itp. Otóż, w tym dniu ma miejsce uroczysta premiera Grand Championa Festiwalu Birofilia, czyli piwa uwarzonego w Brackim Browarze Zamkowym w Cieszynie według receptury piwowara, którego piwo zwyciężyło w Konkursie Piw Domowych w Żywcu.
W tym roku najlepszym piwem był Kőlsch uwarzony przez Janka Szałę.

I tak wybiła godzina 18.00, dnia 6 grudnia roku piwowarskiego 2011. Delikatesy Alma w całej Polsce zapełniły się tłumami pasjonatów pragnących zakupić TO PIWO! Niektórzy nie mieli lekko – a to do kasy nie wprowadzono kody kreskowego, tutaj zabrakło szklaneczek, gdzieś (o zgrozo!) hostessa okazała się być hostessem...
Nie trzeba było długo czekać i już godzinę później, fora internetowe zapełniły się relacjami z wielkiej Grand Premiery oraz wrażeniami z pierwszej degustacji.
A ja spokojna... 135 km do najbliższej Almy... poczekam, przecież nie wykupią od razu...chociaż kto tam ich wie... kolega Ignac wykupił podobno całą dostawę ;) Jakże miłym więc zaskoczeniem była wizyta kuriera i przesyłka od Grupy Żywiec. A w paczuszce elegancko opakowany zestaw – buteleczka z piwem, szklaneczka, podstawka i karta z kapslem i etykietami.

Kőlsch to piwo z Kolonii. Jego nazwa jest zastrzeżona a produkcją zajmują się wybrane browary zlokalizowane w okolicy tego niemieckiego miasta.
Tradycyjnie serwowane jest w wąskich, cylindrycznych szklankach zwanych "Stange" o pojemności 200 ml, które roznosi się na specjalnych tacach z otworami, zwanych "Kranz".
Piwo to jest charakteryzowane jako rześkie, lekkie, słodowo-owocowe, z delikatną goryczką, wytrawne. Należy je podawać dobrze schłodzone, najlepiej w temperaturze 8-10°C.

Dobra temperatura piwa jest ważna, więc, zaczynam dzisiejsze kucharzenie od włożenia Grand Championa do zamrażarki. Następnie rozpoczynam przygotowywanie tarty ze szpinakiem i serem kozim.

Do zrobienia ciasta na spód tarty potrzebuję:

• 1 i 1/4 szklanki mąki pełnoziarnistej
• 6 płaskich łyżek masła (można margaryny do pieczenia), czyli około 8 dkg
• 2 ząbki czosnku
• 1/4 łyżeczki soli
• 3 łyżki wody

Mąkę przesiewam do miski, wrzucam masło, wyciśnięty czosnek i sól. Siekam nożem tak by rozdrobnić masło i wymieszać go z mąką. Dodaję wodę i wyrabiam ciasto. Ciasto wałkuję, wykładam do formy (moja ma 20 cm średnicy) i nakłuwam widelcem. Wkładam do zamrażarki do schłodzenia razem z resztkami ciasta, które obcięłam z brzegów formy.

Teraz czas na nadzienie:

• paczka mrożonego szpinaku
• łyżka oliwy
• przyprawy: sól, pieprz czarny i biały, gałka muszkatołowa
• ser kozi; ja użyłam rolady z sera koziego z pieprzem polskiej firmy Danmis. Pyszna!

Do garnka wlewam oliwę i wrzucam szpinak, przyprawiam pieprzem, solą i gałką (zwykle do szpinaku dodaję dużo czosnku, ale tym razem zrezygnowałam, ponieważ nie chciałam aby był za ostry). Duszę pod pokrywką aż szpinak się rozmrozi i pogotuje. Pod koniec zdejmuję pokrywkę aby odparować wodę. Ser kroję na plastry.
Na ciasto wykładam szpinak i układam plasterki sera. Z resztek ciasta formuję wałeczki i dekoruję. Posypuję zieloną pietruszką i słodką papryką.
Wkładam do nagrzanego piekarnika i piekę ok. 25 min. Ciasto powinno być zarumienione i odchodzić od formy.

I tak nadeszła chwila degustacji Grand Championa Festiwalu Birofilia 2011!

Nalewamy... kolor jasnozłoty, obfita piana, wygląda na trwałą, ale zobaczymy.
Wąchamy... aromat słodowy, lekko owocowy, delikatny ziołowy chmiel. Próbujemy... smak słodowo-herbatnikowy, lekka goryczka, średnio wytrawne. Dzięki dość dobremu nasyceniu piwo jest rześkie, przyjemnie się je pije. Piana ciągle jest i zostawia ładny ślad na szkle.

Pora spróbować tarty. Ciasto wyszło kruche i pachnące masłem. Do tego lekko pikantny szpinak z delikatnym, mleczno-kozim aromatem sera, który pod wpływem temperatury stał się miękki i puszysty. Z piwem kolońskim kompozycja bardzo dobra. Potrawa jest lekko pikantna, tak więc nie dominuje delikatnej konstrukcji piwa. Delikatny, puszysto-kremowy ser dobrze komponuje się z delikatną, ziołową goryczką, a drobne lecz stanowcze bąbelki pomagają złamać kruchość ciasta. Piwo niestety szybko się kończy, więc dla eksperymentu kończę tartę popijając AIPA (Amerykańskie India Pale Ale), ale napiszę szczerze (choć AIPA moja własna), że z Brackim Grand Championem tarta smakowała lepiej, gdyż po prostu było ją lepiej czuć. AIPA ze swoimi zdecydowanymi aromatami owoców tropikalnych i mocną goryczką zdominowała, nie tak przecież znowu delikatną, potrawę.

Według mnie Grand Champion 2011 to bardzo dobre piwo. Gratuluję Jankowi zwycięskiej receptury, a piwowarom z Brackiego Browaru Zamkowego jej udanego odtworzenia. Ciekawa jestem jakie piwo w przyszłym roku będzie Grand Championem. Może AIPA właśnie? Wtedy zrobię baaardzo pikantą tartę ze szpinakiem i serem kozim :)